woensdag 30 mei 2012

Handjes vast

Plots realiseerde ik me dat het zo’n tijd geleden is dat ik een blog heb gepost. Blijkbaar te druk in de weer met alle turbulente ontwikkelingen in huis, in de stad en in het land. Te druk met het lanceren van een nieuw seizoen, te druk met het maken van nieuwe plannen, te weinig tijd voor reflectie. En alles met ‘te’ er voor is niet in orde. Tenminste, dat heb ik ook maar van horen zeggen.

Soms komt het er op aan dat je elkaar weet te vinden. Dat je samen daadkrachtig optreedt en inspeelt op de zaken die op je pad komen. Binnen deze tijd is dat in de podiumkunsten actueler dan ooit. Toch wil het niet altijd lukken. We zijn deels uiteengeslagen door negatieve adviezen van de Raad voor Cultuur, dat klopt. Maar zo’n meevaller als de BTW-verlaging wisten we als branche naar het publiek de laatste weken jammer genoeg slecht te verkopen. Terwijl het natuurlijk helemaal top is. Iedereen weet namelijk echt wel dat de prijs een cruciale factor is bij de beslissing om naar het theater te gaan. Zeker in de tijden dat de bomen niet meer tot in de hemel groeien.

Dus nu het besluit uit het lente-akkoord gisteren is bekrachtigd en duidelijk is dat de BTW per 1 juli van 19% terug gaat naar 6% mogen we juichen. En gaan we als theaters en producenten de prijzen voor onze klanten omlaag brengen. Ja toch? U heeft als publiek immers de maling aan de afspraken tussen podia en artiesten, u wil gewoon een mooie voorstelling zien. En als de BTW omlaag gaat en u heeft toevallig al een kaartje gekocht, dan krijgt u natuurlijk gewoon uw geld terug. Dus pleit ik ervoor dat we daarin samen optrekken. Klap erop, deal.

Ook binnen Theaters Tilburg hebben we elkaar meer dan ooit nodig. We zijn namelijk met de uitvoering van sterke plannen bezig voor de toekomst. En dan is het wel van belang dat we daar hetzelfde over denken. Of dat we ons in elk geval gezamenlijk achter hetzelfde idee scharen en er eensgezind aan werken. Om te beginnen met de mensen die leiding geven binnen ons prachtige bedrijf natuurlijk. Dus brengen we morgenvroeg een ochtendje door op de hei. Om elkaar eens goed aan te kijken en helder te krijgen waar we samen voor gaan. Om er voor te zorgen dat we aan het begin van het nieuwe seizoen niet alleen een sprongetje hebben gemaakt in de tijd, maar ook in het aanbod dat we voor u in petto hebben. U gaat het meemaken.

En thuis? Daar is het niet minder spannend. De dozen zijn gearriveerd, de spullen worden gepakt. Eind volgende maand wonen we in deze bruisende stad. Een kleine stap voor een man, een gigantische sprong voor mijn kleine meisjes. Dus we houden de handjes vast en gaan ervoor, een ravijn overbrug je niet in twee huppelpasjes. In september kijken we glimlachend terug. Naar dat gedoe met die BTW, naar gezwoeg op fraaie plannen en naar dozen vol huisraad. En kijken we reikhalzend uit, naar weer een nieuw seizoen vol culturele hoogtepunten.